ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛ1ΣΜΟΙ

Βρήκα μια μικρή εκκλησία
Από μακριά την είδα
Ποιος είναι πού βροντάει
"Οπως μετά την εκπυρσοκρότηση
Μάνα που 'σαι να με δεις
Θα 'ναι κάποιο από κείνα τα σπίτια
Όλοένα σφύριζε ό αέρας

Κάπου, φαίνεται, θα διασκεδάζουν
Περασμένα μεσάνυχτα
Βγήκα για νέες πληγές
Σταματη μένος δλη νύχτα

ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΕΜΑ

Προχωρώ μέσ' από πέτρινα κεριά
"Ανοιγε τον αέρα του κήπου
Ανεβαίνω το μαλακό χώμα της

Σ' όλους το ψιλόβροχο κάτι λέει
Ακόμη βρέχει

Βάρος της τρυφεράδας τ'ουρανού

Κάθομαι ώρες και κοιτάζω

Γαλήνη σαν της Κυριακής

Φτάνοντας το βαπόρι μεγάλωσε
"Ασπρα σπασμένα τ'ούρανοϋ

Κατάκοπος από τ'ις ουράνιες περιπέτειες

Μόλις σήμερα βρήκα το θάρρος
Όλοένα οι κάκτοι μεγαλώνουν

Μέρα τρεμάμενη όμορφη

Σωστός θεός."Ομως κι αυτός

Σάν να μονολογώ, σωπαίνω

ΑΝΤΙΣ ΠΑ ΟΝΕΙΡΟ

Περαστική από τη χθεσινή αϋπνία μου
Πάλι μες στην κοιλιά της θάλασσας
Καθαρή διάφανη μέρα

ΑΣΜΑΤΙΟΝ

Είναι κάτι νύχτες

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Πέφτοντας ή ζωή μου

Κάποια καταπακτή θ' άνοιξε

Δυο πόντους πάνω από το έδαφος

'Απαλοι κόκκινοι λόφοι

Από το πολύ να μη σκέπτομαι τίποτε

"Ολα χάνονται

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ

ΕΙΣΟΔΟΣ

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑ ΥΤΙΛ ΟΣ [ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ Α']

ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ[Ι-νΐΙ]

Ι Μια μέρα τη ζωή πού 'χασα

Π Κατοίκησα μια χώρα

III Λοιπόν τριγύριζα μέσα στη χώρα μου

IV Την άνοιξη δεν τη βρήκα
V Θέλω να 'μαι ειλικρινής

VI "Ω ναί, μια σκέψη
VII Χείλι πικρό

ΚΑΙ ΜΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑ ΤΟΝ [1-7]

1 "Εστρεψα καταπάνω μου το θάνατο

2 Άφόντας μπήκα σ' ερωτά

3 Είσαι νέος —το ζέρω—

4 Περιμένω την ώρα

5 "Οξω από το μνημονικό

6 Τί θέλεις τί ζητάς

7 Τώρα πού δ νους απαγορεύεται

ΟΤΤΩ ΤΙΣ ΕΡΑ ΤΑΙ [Ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΣΑΚΟΣ]

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑ ΎΤΙΑ ΟΣ [ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ Β']

ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ [ΥΠΙ-Χΐν]

VIII Γυμνός, Ιούλιο μήνα

IX «Εχθές έχωσα κάτω άπ'την άμμο...»

Χ "Οτι μπόρεσα ν' αποχτήσω μια ζωή

XI Οι φανταστικές αλήθειες

XII Από το βότσαλο στο φύλλο της συκιάς

XIII Στίς ακρογιαλιές του Όμηρου

XIV Τ' ανώτερα μαθηματικά μου

ΚΑΙ ΜΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΝ [8-14]

8 "Οπως και να

9 Το 'χεις άραγε συλλογιστεί ποτέ

10 Μιλώ με την υπομονή του δέντρου

11 ΤΥΧΗΜΙΣΗΣΚΟΤΩΝΟΥΝΟΙΜΙΣΟΙ

12 Λίγο για μια στιγμή να παίξεις

13 Φυλαγμένα μέσα μου για πάντα

14 Στήν Έμορφιάν την Παναϊάν

ΟΤΤΩ ΤΙΣΕΡΑΤΑΙ[ΜΓΜΟ\ΡΟΜΙΟΝ]

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑ ΥΤΙΑ ΟΣ [ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ Γ]

Μ ΎΡΙΣ ΑΙ ΤΟ Α ΡΙΣΤΟΝ [ΧΥ-ΧΧΙ]

XV Τα παιδικά μου χρόνια

XVI "Εχει και ή ψυχή τον δικό της κονιορτό

XVII Και να, καταμεσής της αθλιότητας

XVIII Από μικρό παιδί

XIX Ωραίε μου Αρχάγγελε
XX "Ενα βουνάκι αγριολούλουδα
XXI Εκφράζομαι όπως ένα περγαμόντο

ΚΑΙ ΜΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΝ [15-21]

15 Αυτό το πέτρινο κεφάλι

16 Πού να τα πω νύχτα μες στον αέρα

17 Ως εν ούρανίφ εαρι

18 Και άφοϋ σ'εξοντώσουν θα 'ναι ακόμη ωραίος

19 Τριποδίσματα ωραίων αλόγων

20 "Ελεγες να φύγω εχθές

21 Και το πιο σπουδαίο άπ'δλα: θα πεθάνεις

ΟΤΤΩ ΤΙΣ ΕΡΑ Τ ΑΙ [ΤΑ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ]

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑ ΥΤΙΑ ΟΣ [ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ Δ']

ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ [ΧΧΠ-ΧΧΙΗ]

XXII Είναι φορές πού βγαίνω στον αέρα

XXIII Σίγουρα θα πρέπει να 'ταν

XXIV Ειά οποίον ή θάλασσα στον ήλιο
XXV Μια μεταγλώττιση του ήχου

XXVI Να προφέρεις την πραγματικότητα
XXVII "Αργησα πολύ να καταλάβω
XXVIII Χιλιάδες χρόνους περπατάμε

ΕΞΟΔΟΣ

ΤΑ ΕΛΕΓΕΙΑ ΤΗΣ ΟΞΩΠΕΤΡΑΣ

ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ, ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥ, ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΟΥ

ΤΟ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑ

«ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ»

ΕΛΕΓΕΙΟ ΤΟΥ ΟΚίίΝΙΝΟΕΝ

ΣΟΛΩΜΟΥ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΚΑΙ ΔΕΟΣ

ΕΑ ΡΑΙΧΙΟΑ ΜΟΚΤΕ

ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΒΡΕΧΕΙ

ΑΣΗΜΟΝ

Η ΧΑΜΕΝΗ ΚΟΜΜΑΓΗΝΗ

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΘΑΝΑΤΙΣΜΕΝΟΥ (ΕΝΥΠΝΙΟΝ)

ΙΟΥΛΙΟΥ ΛΟΓΟΣ

ΡΗΜΑ ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟΝ

ΤΟ ΥΣΤΕΡΟ ΤΩΝ ΣΑΒΒΑΤΩΝ

ΔΥΤΙΚΑ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ

ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ

7ων θεσπέσιων όμηρος

Με κάτι από τη γης οί ουράνιες δυνάμεις

Εγώ στη θέση της Παρθένου θα 'βαζα κληματοφυλλα

Κλωνάρια λέξεων αδημονούν για Μάιο

Διαβάζοντας Αθήνα

έρεονασάτω

Φτάσε να συλλαμβάνεις αισθήσεις

Μεγάλα πιθάρια όπως τα ξέρουμε

Μπορεί να φαίνεται παράξενο
"Οπως ό στάχυς μεταβάλλει τη σοφία του

Κι ένα δωμάτιο μ' επένδυση θωπείας

Κοιμήσου καραμέλα μου

Κείνες οί ξαφνικές λιακάδες
Άλλ' ό ήλιος τυγχάνει και άργυραμοιβός

Θαυμάσια που τρέχει ό ουρανός

Σέ απόσταση παραμένουν στα κλεφτά υπνάκου
Από παιδιά και μόνον φτιάχνεις Ιεροσόλυμα

Πέριξ, δεξιά κι αριστερά περιστεριών

Με την προϋπόθεση δτι και οί έννοιες έχουν τη δική τους δλη
"Αν αντέξεις να φανείς αντί Ίώβ

Κάποτε πρέπει και να παίρνει ανάσα ό άνεμος

Μην ανησυχείς

Φθόγγοι Πομπηίας ύποχθόνιοι

Μες στον βαθύ ουρανό

Το νερό της ομοιότητας δεν άλλαξε

Να χαράζεσαι στη ζωή τόσο προσεκτικά

Στίς σαρανταεννέα ημέρες του χρόνου

Γενοϋ φυτό τριών γενεών και συνάμα παρθένος

Γρατζουνάει το πρώτο σου φιλί

Μια δεύτερη μέρα μέσα στην πρώτη
"Α! να 'χα ένα δικό μου αμπέλι

Τί εύκρατη πού γίνεται ή σκέψη

Ν' ακούς αγάλματα πέτρινα

Κι δσα ή άμυαλη γραφή σου

Κείνο το εν εϊδει ρόδου δώρο πού δεν έκανα

Πεύκα. Ή λαμαρίνα ή ασημιά

Στή βρύση του ύπνου

Της λέπρας πρώτο σύμπτωμα

Λυπηρά τα εγκόσμια

Φανοΰ πρίγκιπας

Τα ορθογραφικά λάθη στη γεύση

Καθ' όδόν βρίσκεις τον Όδυσσέα σου
Έξαποθρησκευμένος ό χώρος

Για να τις φθάσει να λάμπουν

Πιο κοντός άπ'τή λύπη του ό άνθρωπος
"Ομορφα δειλινά με κομμάτια Μυκήνες

Στίς Κυκλάδες οί μικρές εκκλησίες

Το πινέλο του ζοφερού

Παρά λίγα σκαλοπάτια

Μην ακούτε τον Αιτη5ΐΓοη§

Οί ιδέες είναι σαν τα φαντάσματα
Ή ελευθερία έχει δύο κοφτερές όψεις

ΟΙΕ 8ΑΚΠΙΝΕΝ!

Εάν υποθέσουμε για μια στιγμή
Εκείνο που μας χρειάζεται
Μες στους πολλούς γάμους των αρωμάτων
"Εχει κι ό νους Λιτόχωρο
Κάποτε νιώθω

Από τ' αποτυπώματα του ανέμου
αίνιγμα παρθένον έξάγριάν γνάθων
Με λίγα σπουργίτια
Για να φτάσεις στον οργασμό
Κάθε τόσο μου στέλνουν
Και καλό και κακό γίνεται
Στά ερείπια συχνάζουν οι μέλισσες
"Υστερα και τα πιο μικρά πουλάρια
Έλεατών ελληνικά

ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΤΑΕΗ ΓΙΑ ΣΥΚΙΑ ΣΤΗ ΣΚΥΡΟ "Η ΣΤΗ ΣΙΚΙΝΟ
"Αμαθος είναι ακόμη

Στόν ακάλυπτο χώρο μας στάσιμα τα νερά
"Οπως και να το κάνεις
Έλθεδέτε Κύνθια

Κάθε τόσο μου ξανάρχεται μία σύνθεση

Τράβα μόνος σου ό ίδιος
"Ως κι ό καημός εάν τον ταξιδεύεις

Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί
"Ω δύσβατη, δύσβατη ζωή
Επειδή και ή φύσις δίγλωσση μοιάζει να είναι
Ό καλύτερος αγωγός θερμότητας

Των καλόγερων ελάχιστες ελιές

Και δύο βυζαντινής τεχνοτροπίας εικόνες
Ό τρόπος να μετράς σύνολα αστερισμών

Οί κακοί ποιητές τρέφονται από τα γεγονότα

Να πετύχεις μονόλογο

Σάν ποταμός εξ αίματος εξάδελφος του Ευξείνου

Θα μπορούσε και ό ευγενούς καταγωγής Ιιιαη Οπ'δ

"Αν έφτανε ό άνθρωπος
Κάτι κόκκινο πριν άπ'τό αίμα
τότε βάλλεται, τότ'έπ'άμβρότανχθόν' έρατα'ι

ΣΤΑ ΕΠΕΙΤΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ

Να ταΐζεις την άνοιξη
"Αν είσαι γεννημένος για τα τέτοια

Και διαμάντι στα δύο φτάνει να κόψει ένα μαχαίρι

Για τα κακά σημάδια υπάρχουν τα καλά λημέρια

Πήρε τα φύλλα κίτρινα ό αέρας

Μάργαρον ύδωρ
"Αν ό ύπνος σου είναι κατά το ένα τέταρτο ν&ττηο&τ

Της ευτυχίας ισχύουν δλα τα κρατούμενα μείον

Και ή τελειότητα ένας είναι Παράδεισος

Κρίνα, γιούλια και μαγνόλιες

Στά καταστήματα των νεοτερισμών

Κι ένα άστρο πού σου κρύβεται

Σύκα της ωρίμανσης στο βυθό του Αυγούστου
"Αν θες να ωτακουσθεϊς

Για κάτι πιθανόν καλύτερο

Βαρύ το χώμα

Χέρι και πέτρα τόσο πλάι

Στό αγώνισμα των πέντε δυσκολιών

Σάν την άπωλεσμένη καθ'όδόν μέλισσα

Το κατά λάθος λάθος

Ή τρέχουσα ευφυΐα

Ή καταιγίδα πού κατά καιρούς ξεσπά

Κοίτα να κόβεις κάθε τόσο

Κάπου θα συνεχίζεται το είδωλο

Κανείς δεν μπορεί να φαντασθεί

Οί δυνάμεις πού απαιτούνται

Κουράγιο χρειάζεται
Αποτελώ ένα εύ'δρομον

Στόν Εύξεινο των δημητριακών

ΔΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΤΡΙΤΗΣ

Και μετά πού δάκρυσα είδα τα βουνά
Το θαϋμα είναι πάντοτε μονογενές
Οι πενταροδεκάρες της ατιμίας
Φορβάδες θέλει το κριθάρι
"Αν καταφέρεις να βγάλεις ΒΜε άπ'τόν 51ιβ11θγ
Αίολεύς έβαινε Δωρίαν κέλεοθον ύμνων
Από τις παράνομες σχέσεις

"Απαξ και φτάσει να θεωρείται αλάνθαστο ένα χρώμα
Κι αυτό πού θα το λέω «άείπηγον»
"Αν δεν έχεις κάνει έρωτα ποτέ σου με τα μαθηματικά
Είναι τόσο σχετικά τα μεγέθη
"Ασπρα κομματάκια σύννεφο
Ό βήχας του Ιουστινιανού
Και ως γη και ως ώρα
Τόσο το θέρος, τόσα τα πουλιά
"Οσο πιο ταχύνεται

Μικρή τη λεν παρόλον πού μ' άφειδεϊς ποταμούς
Την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις
Με δυο κεράσια ιππαστί στ'αυτιά
Και στον ενεστώτα του αρέσει
Μια εξίσωση από κολοκύθια
Ή σκέψη ξεβάφει, ό νους ποτέ
Σ' ένα τετράγωνο αιγιαλού βότσαλο ρόζ-βιολετί

ΜΠΟΛΕΝΑΙ

Από την τρέχουσα πραγματικότητα
Ή ίδρυση της προσωπικής σου πρεσβείας
Έχω πει τόσες πολλές αλήθειες
έμο'ι δ'ολίγον δέδοται
Περιβρέχει με χόρτα τη μισοκαμένη γης

ΜΠΟΛΕΝΑ II

Θέλει τουφέκι ό χρόνος

Από το πορτοκαλί στο κόκκινο

"Αδικο κι ανεπίτρεπτο είναι

ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΓΝΙΟ ΠΑ ΜΕΓΑΛΟΥΣ

Κάλλιο να δίνει της γαλήνης προσάναμμα κανείς
Το διαμάντι δεν είναι παρά το προϊόν
Τα ποτήρια του μοζογϊ και του Η&γάη
"Οσο πιο κακός καμαρώνεις δτι γίνεσαι
Ύπερεκχείλιση στη στεναχώρια
Σέ μιαν άλλη διάσταση
Και το ένα σ' άλλο απανωτά κοπάδια
Σέ μεσιανό δάχτυλο ό ευφυής διακρίνεται
Και συνήθως πλέον εϋδρομος ό ενάντιος
Ή ασχήμια δεν άφορα την δράση
Ή απόσταση ανάμεσα στο τίποτε και το ελάχιστο
Φαντασία ψυγείου

Σέ δλα τα δέντρα θα πρέπει να υπάρχει το όνομα
Γιατί και ό έρως μια θαυματουργία είναι
Τον κορυδαλλό τον άκοϋς
Της Κρήτης είναι και της Αττικής
Το πλην του ενός με αγγίζει
Και ζηλεύει σμαράγδι
Λιόφυτα λιωτά σε Ιούλιο
Ή απόδοση ενός πατρογονικού ελαιόδεντρου
Εύφορες πού 'ναι οί πεδιάδες
Στριφτά μυτερά κέρατα
Περίσσευμα είχε ή τύχη ως φαίνεται
Πολύεδρα του αδάμαντος

Ακόμη και στα βάθη ενός τρομακτικού θορύβου
"Οπως ή γεύση

Δεν είναι το φως πού σε βοηθεϊ
Ή ομορφιά μπορεί να πουλιέται
Στό μυαλό του καθενός
κεΐνον, δς Ζέφυρου τε

ΤΡΙΝΑΚΡΙΑ

Όλίγου νου ή βαθύοργη βροντή

Κι ένα κουρέλι οσμής παλαιού σανού

Ή εξ απροσεξίας ανορθογραφία

Το πείσμα είναι υγεία

Στόν αγώνα της μικρής ευτυχίας
"Εχε το νου σου μην και χαθεί

Σταγόνα τη σταγόνα ό χρόνος

Από κίτρινο σε κίτρινο

"Α, δώστε μου να φάω νεότητα

Μεγάλα δέντρα της γενιάς του Εμπεδοκλέους

Ψελλιστί παίρνεται ό υπνάκος
"Αν είσαι άμοιρος της λατινικής
Ή φθήνια φτάνει κάποτε
Από πραγματικότητα

Σέ δύο μόνον πράγματα

Τρέφομαι άπ'αύτά πού οι άλλοι νηστεύουν

Να φωτογραφίζεις αν γίνεται

Ενόσω δεν φτάνει να γίνει στενογραφία

Χρειάζεται καί να ντρέπονται

Θάμαρις έρημονίας ή όμβρία
"Υδωρ Κολονίας υπάρχει καί εκ του φυσικού

ισσδένδρου τέκμο,ρ αιώνος λαχοϊσα
"Αν είναι κάλιον χρυσού

Μια χορεύτρια πού διετέλεσε χορτάρι
"Οσο για τέλος ναι
"Ολα φαίνονται

Των θεσπέσιων όμηρος

Καί να! Μια ήμικατεστραμμένη Θήρα